از سیاسیترین فیلم سینمای ایران چه خبر؟ |
نگارش سناریوی «اینجا غبار روشن است» ساخته ابوالقاسم طالبی قرار بود تا پایان شهریورماه به اتمام برسد اما گسترده بودن دامنه تحقیقات مرتبط با این فیلم موجب شده، این کار اندکی بیشتر از حد معمول امتداد یابد.به گزارش مشرق به نقل از شبکه ایران، فیلم سینمایی «اینجا غبار روشن است» که به تعبیر برخی سیاسیترین فیلم سینمای ایران خواهد بود به تهیهکنندگی محمد خزاعی و نویسندگی و کارگردانی ابوالقاسم طالبی تولید خواهد شد. پیش از این حضور امیر کریمی به عنوان مدیر فیلمبرداری و محمد صنعتی به عنوان مدیر تولید این فیلم قطعی شده بود. «اینجا غبار روشن است» هم اکنون در مرحله نگارش فیلمنامه قرار دارد و بلافاصله پس از اتمام نگارش فیلمنامه، پیش تولید آن آغاز خواهد شد.طالبی پیش از این اعلام کرده بود که نگارش سناریوی این فیلم تا پایان شهریورماه به اتمام میرسد اما گسترده بودن دامنه تحقیقات مرتبط با این فیلم موجب شده، این کار اندکی بیشتر از حد معمول امتداد یابد و اکنون نیز طالبی در حال رایزنی با چند نهاد مختلف است بلکه بتواند اطلاعات موردنیاز برای اتمام نگارش سناریو را دریافت کند.پیش از این قراربود که در این فیلم با چهار کاندیدای دهمین انتخابات ریاست جمهوری گفتگو شود که در این میان تنها خبر مصاحبه با محسن رضایی منتشر شد.ابوالقاسم طالبی کارگردانی فیلمهای سینمایی «دستهای خالی»، «جنگ کودکانه»، «عروس افغان»، «نغمه»، «آقای رئیس جمهور»، «ویرانگر» و مجموعههای تلویزیونی «به کجا چنین شتابان» و «بازگشت پرستوها» را در کارنامه هنری خود دارد. منبع: زاهدان پرس var _JOOMLACOMMENT_MSG_DELETE = "آیا مطمئن هستید که می خواهید این نظر را حذف کنید?"; var _JOOMLACOMMENT_MSG_DELETEALL = "آیا مطمئن هستید که می خواهید تمام تمام نظر ها را پاک کنید?"; var _JOOMLACOMMENT_WRITECOMMENT = "نوشتن نظر"; var _JOOMLACOMMENT_SENDFORM = "ارسال"; var _JOOMLACOMMENT_EDITCOMMENT = "ویرایش نظر"; var _JOOMLACOMMENT_EDIT = "ویرایش"; var _JOOMLACOMMENT_FORMVALIDATE = "حداقل یک نظر بنویسید."; var _JOOMLACOMMENT_FORMVALIDATE_CAPTCHA = "کد آنتی اسپم نمایش داده شده در عکس را وارد کنید."; var _JOOMLACOMMENT_FORMVALIDATE_CAPTCHA_FAILED = "کد آنتی اسپم وارد شده صحیح نمی باشد. لطفا کد نمایش داده شده در عکس را وارد کنید."; var _JOOMLACOMMENT_FORMVALIDATE_EMAIL = "اعلام خواهد شد, لطفا ایمیل خود را وارد کنید"; var _JOOMLACOMMENT_ANONYMOUS = "ناشناس"; var _JOOMLACOMMENT_BEFORE_APPROVAL = "نظر شما برای تایید در لیست مدیر سایت قرار گرفت و بعد از تایید شدن انتشار خواهد یافت."; var _JOOMLACOMMENT_REQUEST_ERROR = "درخواست ناموفق"; var _JOOMLACOMMENT_MSG_NEEDREFRESH = "صفحه دوباره بار گذاری شد."; > < type=text/java src="http://zahedanpress.com/components/com_comment/joscomment/js/client.js">> |
مشکل اصلی سینمای ایران، فقر تئوریک درمراکز آموزشی وآکادمیک سکولار
دور از طنز آرمانی؛ نگاهی به فیلم "پسر آدم ، دختر حوا" به کارگردانی رامبد جوان
یک اثر هنری را با دو معیار می توان سنجید. نخست این که آن را در مقایسه با آثار مشابه و به عبارتی وضعیت موجود رتبه بندی کرد و دوم این که آن را با شاخص های هنر آرمانی و برتر مورد سنجش قرار داد. چه بسا اثری که در کنار آثار همسان رتبه خوبی را به دست می آورد ، با ویژگی های یک مخلوق هنری بزرگ فرسنگ ها فاصله داشته باشد.
این وضعیتی است که برای یکی از فیلم های در حال اکران رخ داده است. «پسر آدم ، دختر حوا» جدیدترین فیلم رامبد جوان به حق بهترین فیلم طنز آمیز سینمای ایران در یکی دو سال اخیر است. اما این برتری به معنای قرار گرفتن آن در رده یک شاهکار بی نظیر و فاقد ضعف و نشیب نیست . انصاف این است که این فیلم را هم از نظر محتوایی و هم ساختاری بالاتر از سایر طنزهای جاری در سینمای کشورمان به حساب آوریم ، اما اغراق در تحسین این فیلم -آنچنانکه این روزها توسط اغلب رسانه ها و نقدها در مورد این فیلم انجام می شود- گمراه کننده است و احتمال دارد استمرار موفقیت کارگردان جوان آن را مسدود کند.
به این معنی که تمجیدهای فاقد پشتوانه برای یک هنرمند که از قضا در ابتدای راه است و برای پختگی و فتح قله های بلندتر راهی بس طولانی را در پیش دارد احتمالا به اشباع و قناعت او به همین حد خواهد انجامید. این در حالی است که «پسر آدم ، دختر حوا» نمی تواند سقف موفقیت یک فیلمساز محسوب شود. چه این که این اثر با وجود مترقی بودن نسبت به طنزها ی مالوف و معمول وضع موجود ، از طنز فاخر و برتر دور است.
فیلمی است متوسط که با گردهم آوردن عناصر بارها امتحان شده و تکراری خلق شده است.
حاکم بودن تم لج و لجبازی بر این فیلم ، باعث شده که نتوانیم «پسر آدم ، دختر حوا» را یک فیلم متفاوت و بدیع بدانیم. البته پرداختن به موضوعات تکراری به خودی خود یک ضعف محسوب نمی شود ؛ می توان موضوعات بارها تکرار شده را با پرداختی جدید و نگاهی نو عرضه کرد. اما در این فیلم نگاه تازه ای جریان ندارد و حداقل این که پند و اندرزها و انتقادات به میان آمده در این فیلم را در بسیاری از سریال های سیما شاهد بوده ایم.
این مسئله درباره پرداخت فیلم هم صادق است. تمام اتفاقات ، شخصیت پردازی آدم های فیلم ، فضاسازی ها ، حتی نوع نقش آفرینی بازیگران و سایر ابعاد ساختاری و محتوایی این فیلم مشابه ده ها اثر طنز مشابه است. بنا بر این یکی از الزامات رامبد جوان برای حرکت رو به جلو در آینده ، تلاش برای آشنا زدایی و ابداع در ترسیم شاخص های فرمی و محتوایی است.
به رغم حاکم بودن رویکرد آسیب شناختی بر این فیلم ، فرایند آسیب شناسی در آن ابتر مانده است. به عبارتی مفاهیم تنیده شده در تار و پود این اثر سینمایی ، ناقض مضمون فیلم است. این فیلم هم به چالش های موجود در زندگی زوج های جوان می پردازد و نگاهی دلسوزانه به خانواده ایرانی دارد ، اما از طرفی ، خودش دچار بازتولید همان مشکلات است. گسست در نهاد خانواده و کشمکش های زناشویی ، یکی از عواقب هجوم فرهنگ مدرن ، شهر زده و مصرف گرا در زندگی طبقه متوسط تهران نشین است.
اما این فیلم هیچ مراجعه ای به علل اصلی نمی کند و در معلول ها مانده و درجا می زند. در این فیلم هم شاهد بازنمود مناسبات سرمایه محور، زندگی آپارتمان نشینی ، اخلاق شهری ، فرهنگ رفاه زده و شبه مدرن غرب زده هستیم و فرهنگ بومی ایرانی در آن بسیار کمرنگ است. برای دفاع از فرهنگ ناب انسانی و از جمله نهاد خانواده سالم ، چاره ای جز تخریب فرهنگ غرب زده و برآمده از سرمایه داری زیاده خواه و سلطه گر وجود ندارد.
با وجود جریان داشتن طنز سالم در فیلم «پسر آدم ، دختر حوا» -که خود غنیمتی است- باز هم خلاء طنز ناب و ایرانی در آن محسوس است. ایجاد موقعیت هایی که طی آن مخاطب هم دچار شگفتی شود و به طور عمیق لذت ببرد ، یکی از حلقه های مفقوده فیلم های خنده آفرین سینمای ما هستند که کار رامبد هم به آن دچار است.
اما بزرگترین نقطه ضعف «پسر آدم ، دختر حوا» رویکرد تبلیغاتی آن است. محور داستان فیلم درباره رقابت دو وکیل جوان بر سر رسیدگی به پرونده اختلاف یک زن و شوهر است که درباره این که کدام یک از آن ها حق بر عهده داشتن سرپرستی فرزندشان را دارند دچار کشمکش شده اند. در همین احوال در خبرها منتشر می شود که مجلس شورای اسلامی لایحه ای را برای حمایت از زن به عنوان سرپرست بر فرزند منتشر می شود. اما این قانون در شورای نگهبان تایید نمی شود.
در شرایطی که گروهی از زنان در حال انجام یک تظاهرات اعتراض آمیز به این اتفاق هستند که ناگهان اخبار سیما اعلام می کند که مجمع تشخیص مصلحت نظام ، آن لایحه مدافع مادران را تایید کرده است و در همان حال تصویر بزرگی از رئیس مجمع تشخیص نمایش داده می شود. نمایاندن یک موضوع به این شکل گل درشت و شعاری به اعتبار این فیلم لطمه وارد کرده است. ای کاش تولیدکنندگان فیلم کمی از روش های دراماتیک استفاده می کردند و منظور خود را در لفافه به مخاطب منتقل می نمودند تا شخصیت هنری و اجتماعی فیلم آسیب نمی دید.
ضمن این که یک سوم پایانی فیلم دچار کسالت می شود و آن حس و حال قبراق و با نشاط خود را از دست می دهد. بهتر بود فیلم کمی کوتاه تر می بود و زودتر تمام می شد.
کارگردان جوان و هوشمند «پسر آدم ، دختر حوا» گرچه برازنده ستایش و تحسین است ، اما با عبور از این تمجیدها و در نظر گرفتن انتقادات دلسوزانه ، می تواند ظرفیت های وجودی خود را بیش از پیش پرورش داده و به افقی بالنده تر از اکنون دست یابد.
منبع این مطلب وبلاگ کارگری در روزنامه / این یادداشت با عنوان «در جست و جوی طنز فاخر» در روزنامه کیهان چاپ شده است.
«حسن معظمی» در گفتو گو با فارس در مورد فیلم «تسویه حساب» آخرین ساخته تهمینه میلانی، اظهار داشت: این فیلم مانیفست ناتمام دنیای زنانه «تهمینه میلانی» بر علیه دنیای مردانه است. وی در ادامه افزود: فیلم «تسویهحساب» به رغم هیاهوی بسیار کارگردان، در ادامه آثار زنانه این فیلمساز ساخته شده و همچنان بیانگر دیدگاه افراطی کارگردان نسبت به جامعه (جامعه به تعبیر او «مردسالارانه») است.
این منتقد در ادامه افزود: «تسویه حساب» داستان زنانهای است که هر یک در گستره زندگی خصوصی خود به مصائب و مشکلاتی رو به رو بوده و هر یک از نزدیکترین افراد خود (مادر، ناپدری،اطرافیان و ...) ضربه خوردهاند و نسبت به یکدیگر خشم مهارناشدنی دارند. معظمی تصریح کرد: «تسویه حساب» به رغم دست گذاشتن روی آسیبهای اجتماعی به دلیل محدودنگری و یکسونگری کارگردان، دچار غلو در بسیاری از موارد و سکانسها به نوعی اغراق گفتاری و رفتاری مواجه شده است.
عضو شورای مرکزی انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران، در ادامه افزود: جامعه در «تسویهحساب» (تهمینه میلانی) بیرحم، دورو و در عین حال درنده به نسبت زنان تصویر شده و مردان جملگی سیاه و در پارهای از موارد به خواسته کارگردان به تصویر کشیده شده است که نامفهوم و شعاری به نظر میرسد.
او گفت: «مریم»، «سارا» و «زیبا» شخصیتهای محوری فیلم «تهمینه میلانی» هر یک قربانی سوءاستفاده اطرافیان خود و تلقی نادرستی از دنیای زنانه هستند. شخصیتهایی که در مواجهه با این تلقی نادرست تصمیم به انتقام از مردان گرفته و خود مجری قانون نانوشته خود هستند. آنها خود حکم صادر میکنند و خود نیز مجری قانون هستند. زنان داستان «تهمینه میلانی» شبیه «رابین هود» نیستند بلکه شبیه به ذهن کارگردان و برگرفته از برداشتهای او هستند. وی در پایان گفت: به هر سوی «تسویه حساب» به رغم گمانهزنیها که باید اثری متفاوت میشود، چیز تازهای به مخاطب عرضه نمیکند.
منبع: http://honarnews.net/index.aspx?siteid=1&pageid=140&newsview=9312
به گزارش مهر
مجیدی و پرتوی بیش از سه سال را صرف نگارش نسخه اولیه فیلمنامه و جزئیات تاریخی کرده اند. گروهی از مورخان و محققان برجسته تاریخ اسلام
***نکته گروه مطالعاتی: برای ما ماهیت صهیونیستی وسیاسی اسکار واضح و مبرهن است و ادله کافی در این باره در اختیار داریم. بعید است که امثال مجیدی وسایر کارگزدانان انقلابی، دراسکار مقام بیاورند والا قطعا مجیدی کارگردان توانایی است.
«شبکههای ماهوارهای ایران خطرناکتر از سلاح هستهای است.»
به گزارش الف، پایگاه خبری مفکرهالاسلام وابسته به علمای افراطی سعودی، مقالهای را با عنوان «شبکههای ماهوارهای شیعی، جنگ جدید ایران» منتشر کرده است.این مقاله، از طرفی بیانگر بغض و هراس از شبکههای شیعی و به طور خاص شبکه الکوثر صداوسیماست و از طرف دیگر نشاندهنده موفقیت این شبکهها در اهداف تبلیغی و رسانهای خود است.
نویسنده در این مقاله، شش شبکه شیعی مهم را معرفی میکند که در صدر آنها شبکه الکوثر ایران قرار دارد. وی شبکههای شیعی را اینگونه معرفی میکند:
شبکه الکوثر: شبکهای است که در سال 1980 در ایام جنگ ایران و عراق با یک ساعت برنامه در روز آغاز بکار کرد. استراتژی این شبکه تمجید و تعریف از انقلاب اسلامی و [امام] خمینی رحمه الله علیه بودکه در این میان برنامه های دینی همراه با عزاداری سید الشهداء علیه السلام
المنار: شبکهای متعلق به شیعیان لبنان خصوصاً وابسته به جنبش حزبالله که در سال 1991 آغاز به کار کرد. اما در سال 2000 به عنوان شبکهای ماهوارهای که در تمام دنیا قابل دریافت است، فعالیت خود را منسجمتر کرد و فعالیتهای این شبکه از لحاظ پرداختن به موضوعات سیاسی دارای ابعاد گستردهتری شد. دیدگاههای سیاسی المنار موازی با شبکه الکوثر بود ولی بشکل وسیعتری روی مسایل سیاسی متمرکز شد. البته این مساله مانع از آن نشد که المنار از پخش زنده برنامههای دینی غافل بماند. المنار بدلیل ارتباط و انتساب نزدیکش به مقاومت اسلامی لبنان به جایگاه ویژه و نفوذ بالایی در مناطق عربی دست پیدا کرد.
شبکه جهانی اهلالبیت(ع): یکی از شبکههای شیعی ماهوارهای است که از کربلا برنامه پخش میکند.
شبکه الانوار: شبکه ماهوارهای الانوار1 و 2 در کویت است که یکی از آنها مخصوص آموزشهای مذهبی و بحث و گفتوگوهای عقایدی است و دیگری برنامههای ادعیه و مرثیه شیعیان را پخش میکند.
المعارف: از بحرین پخش میشود و متعلق به شیعیان بحرین است و بزودی شبکه فورتین 14 معصوم) را روی آنتن میبرد. این شبکه فقط به پخش زنده ادعیهها و عقاید شیعی کفایت نمیکند بلکه فیلمها و سریالهای درام هم پخش میکند. بینندگان کمی هم ندارد. بیشتر زنان و نوجوانان بینندگان آن هستند.
شبکههادی تیوی: شبکه ماهوارهای مخصوص کودکان که سرودها و کارتونهای دینی را بزبان خیلی ساده برای کودکان پخش میکند. بسیاری از خانوادهها کودکان خود را به دیدن این برنامهها تشویق میکنند در حالی که
احمد عمرو نویسنده وهابی این مقاله میگوید: «شگرد شبکههای شیعی این است که با برنامهسازی در همه زمینهها از جمله فیلم و سریالهای متنوع، سعی در جذب خانوادهها دارند که این مسئله را به وضوح میبینیم و این همان تأثیر آرام، خطرناک و مستقیمی است که شاهد آن هستیم.»
نویسنده ادعا میکند: «برای ما بسیار عجیب است که 35 شبکه شیعی عربزبان منطقه ما را آماج تیرهای خود و عقاید شیعه نموده اند و ما حتی یک شبکه ماهوارهای فارسی زبان نداریم!»
مقالهنویس سایت افراطی مفکرهالاسلام در ادامه مطلب خود و با هدف تحریک حس ناسیونالیستی خوانندگان ادعا میکند: «شبکههای ماهوارهای شیعی، با پخش برنامههای خود به دنبال نفوذ در کشورهای منطقه و بر هم زدن امنیت منطقه هستند.» با تحلیل محتوای برنامههای شبکه الکوثر میتوان علت بغض و عداوت نسبت به این شبکه را پی برد. شبکه الکوثرعربزبان برونمرزی بیش از 20سال است که از فعالیت آن میگذرد. این شبکه از 6سال پیش با نام اختصاصی الکوثر وارد رقابت در جهان شبکههای ماهوارهای شد.
الکوثر همانند یک شبکه عمومی، سبدی متنوع از انواع برنامهها را در قالبهای مختلف و برای طبقات سنی و سلیقههای گوناگون مخاطبان تولید و پخش میکند. این شبکه با نمایش فیلم و سریالهای سالم و اخلاقی، مورد توجه بسیاری از مخاطبان عربزبان که علاقهمند به تماشای برنامههای خانوادگی و سالم هستند؛ واقع شده است و این مسئله، فرصتی برای الکوثر فراهم کرده است تا آمار مخاطبان شبکه را افزایش دهد..
و اما آنچه موجب هراس شبکههای غیر شیعی رقیب الکوثر شده است؛ رویکرد اعتدالی و غیرتعصبی و تشریح موضوعات دینی و سیاسی به شیوه ای کاملا" منطقی در این شبکه می باشد. الکوثر بدون ورود به عرصههای جنجال برانگیز شیعه و سنی و بدون دستگذاری بر نقاط اختلافنظر شیعه و سنی، مباحث معارفی اسلامی را به پیش میبرد به گونهای که حتی در برخی برنامههای شبکه از کارشناسان سنی مذهب استفاده میشود. افزون بر این رویکرد، برنامههای عقیدتی شبکه از جمله برنامه «مطارحات فیالعقیده» با برخورداری از کارشناس مجرب مذهبی توانسته است با ظرافت و هنرمندی و به دور از فضای جنجال و هیاهو، مکتب راستین تشیع را به مخاطبان عربزبان معرفی نماید و همین نکته باعث گرایش مخاطبان عربزبان به شبکه الکوثر و هراس شبکههای غیرشیعی شده است که بازتاب این خشم و عصبانیت را در مقاله پایگاه مفکرهالاسلام میتوان دید. منبع: http://www.rajanews.com/detail.asp?id=45586
پس از دو مجموعه عالی راز آرماگدون 1و2،
ساخت اثر سوم سریالی استاد سعید مستغاثی، حکایت آخرین سالهای رژیم شاه
سالهای پایانی رژیم پهلوی و موضع گیری ها و اقدامات قدرت های سلطه گر جهانی در حفظ و حراست از بقای آن ، از جمله نقاط حساس تاریخ معاصر ایران است که تقریبا از یک پژوهش بی طرفانه و ارائه مستندات معتبر محروم شده و غالبا در هیاهو و پروپاگاندای رسانه های زنجیره ای دنیای غرب ، در غباری از تردید و شبه افکنی پنهان مانده است. مجموعه مستند- داستانی "آب در هاون" تلاش دارد تا براساس مدارک و اسناد و شواهد معتبر داخلی و خارجی ( از جمله اسناد وزارت امور خارجه آمریکا و سازمان جاسوسی انگلیس) به دوران حساس و تاریخی سالهای 1355 تا 1357 در این سرزمین بپردازد و آنچه را که امپریالیسم شرق و غرب در طول این سالها در حمایت از رژیم سلطنتی شاه انجام دادند ، در کادر دوربین قرار دهد. مجموعه مستند- داستانی "آب در هاون" در 5 قسمت 30 دقیقه ای به نویسندگی و کارگردانی سعید مستغاثی توسط رضا جعفریان برای گروه مستند شبکه دوم سیما تهیه شده که در ایام مبارک دهه فجر انقلاب اسلامی از این شبکه پخش خواهد شد.
این مجموعه از ساختاری ترکیبی ( نمایشی و مستند) برخوردار بوده و ضمن اینکه در ابتدای هر قسمت یک قطعه نمایشی دررابطه با موضوع مربوط به آن قسمت ، پخش خواهد شد ، با تصاویر و اسناد مکتوب و همچنین فیلم های مستند از سالهای آخر رژیم شاه به تحرکات حکومت هایی همچون آمریکا و انگلیس و اسراییل در پشتیبانی از اقدامات سرکوبگرانه رژیم دست نشانده شان در ایران پرداخته می شود. در کنار این بخش های مستند و داستانی ، کارشناسانی همچون دکتر علی اکبر ولایتی ، حجت الاسلام دکتر سید حمید روحانی ، دکتر موسی حقانی ، دکتر صادق طباطبایی ، سید مصطفی تقوی ، دکتر حسین شمسایی و دکتر ناصر میناچی به تحلیل و بررسی و همچنین بازگویی خاطراتشان از سالهای پایانی حکومت پهلوی و نقش نیروهای خارجی در تاسیس و حفظ حکومت فوق می پردازند. همچنین در بخش های نمایشی این مجموعه ، بازیگرانی مانند کاظم افرندنیا ، خسرو فرخزادی ، محمد ابهری ، حسین توشه ، مهرداد فلاحتگر ، شهریار فخار و افشین آذر هوش به ایفای نقش می پردازند. مجموعه مستند – داستانی "آب در هاون" از تاریخ 12 تا 16 بهمن ، هر روز ساعت 15/18 از شبکه دو سیما پخش خواهد شد.
وبلاگ استاد مستغاثی: http://smostaghaci.persianblog.ir/
نقد خواندنی استاد مستغاثی بر فیلم آواتار: http://smostaghaci.persianblog.ir/post/352
در وب سینماصهیون هم می توانیداین نقد راببینید: http://cinemazion.blogfa.com/post-128.aspx
ایرنا: اگر یهودیان رسالت حضرت موسی را انحلال بردهداری و گرفتن ده فرمان از فرشتگان مقرب الهی و رهایی قوم محسوب کرده اند، حسن هدایت این را هم پشتسر گذارده و فراتر از این، آنان را در معرض تمدنسازی به تصویر میکشد.
بسیار بعید بهنظر میرسید که در سیامین سال جمهوری اسلامی ایران فیلمی درباره پیامبران والا مقام به روایت یهودیان در سینمای ایران ساخته شود. حسن هدایت به صرف داشتن چند هنرپیشه دمدست که موهای سر و صورت بلند و یکدست سفید داشتهاند، اقدام به ساخت فیلم سینمایی «ناسپاس» کرده است. کاری که پیشتر نادر طالبزاده آن را در «منجی» آزموده بود. فیلم «ناسپاس» تاکید بر کشتوکار و دامداری و سکونت 12 قبیله یهودی در پیش از میلاد مسیح دارد که مدام از طرف آشوریها، آموریها و... در معرض تهدید و غارت قرار دارند و حضرت موسی در صدد آن است که با تواناییهای هر قبیلهای از آنان سرباز برای مقاومت و سکه برای امور اسلحهسازی و آموزش و... بگیرد که بعضی از سران قبایل و خاخامها حاضر به همکاری نیستند. مسابقهای برای تعیین بزرگ پهلوان قوم یهود برگزار میشود که «آمین» آن عنوان را به خود اختصاص میدهد و در ساعاتی که مراسم عروسیاش در حال برگزاری است، کشته میشود و اختلاف اقوام به بالاترین حد خود میرسد و سرانجام حضرت موسی موفق میشود با دم گوسالهای زرین، آمین را از خواب و مرگ برخیزاند و ضمن برملا کردن نام قاتل، عروسیاش را از سر گرفته به زندگی ادامه بدهد.
آنچه تاکنون سینما و ادبیات ارائه کرده است، بر آن تاکید دارد که حضرت موسی بعد از گرفته شدن از درون سبدی که بر روی نیل روان است، به دربار فرعون میرود و در آنجا به مقام عالی میرسد و قوم خود را از بردگی نجات داده، از سرزمین مصر به جاهای دیگر میبرد. اگر یهودیان رسالت حضرت موسی را انحلال بردهداری و گرفتن ده فرمان از فرشتگان مقرب الهی و رهایی قوم محسوب کرده اند، حسن هدایت این را هم پشتسر گذارده و فراتر از این، آنان را در معرض تمدنسازی به تصویر میکشد.
از طرفی حضرت موسی در میان خاخامهای اقوام، رییس شورایی بیش نشان داده نمیشود که این هم از برآیندهای روایت یهودیان از انبیاست. همچنین طبق روایت یهودیان «موسی»، «موشه» و... حضرت موسی برخلاف ظاهر اقوام دارای چشمهای زاغ، موهای سفید – خرمایی و غیرخاورمیانهای و عبرانی نمایانده میشود که این هم از روایتهای مکرر سینمای یهودیان است. اینکه این همه هزینه 1200 نفری افراد دستاندرکار فیلم و احشام فراوان و فضاهای متنوع برای چه منظوری بهکار رفته است جداً جدای تردید دارد. آیا بعد از 30 سال از پیروزی انقلاب اسلامی، اینکه در ایران باید روایت یهودی از انبیا در سینما ساخته بشود، مقبول است؟! آیا این فیلم در راستای همزمانی بزرگداشت جهانی هولوکاست در آلمان و نمایش این فیلم برنامهریزی نشده است؟!
اشاره صریح این سریال به وضعیت نامناسب سیستم بانکی بود که در آن مردم برای دریافت وام 500 هزار تومانی بایستی هفت خوان رستم را طی کنند اما کسانی چون یونس با هماهنگی مسئولان بانک ها به وام های میلیاردی دست پیدا می کنند.پیش از این نیز در یکی از قسمتهای «به کجا چنین شتابان»؛ فریدون( با بازی رضا رویگری) به زیر دستان خود دستور می دهد که به خبرنگاران بگویند که تیترهایی دربارهی نبود امنیت سرمایهگذاری برای بخش خصوصی بزنند. البته این سریال در قسمتهای قبلتر خود خبرنگاری را نشان داد بود که به قصد مصاحبه با فریدون، به شرکت او میآید اما از فریدون درخواست میکند که روابط عمومی شرکتش شود. فریدون نیز با او مثل یک مزدور رفتار کرده و به خبرنگار میگوید در همان روزنامه بمان چون آنجا کارایی بیشتری برای ما داری.
به گزارش خبرنگار سرویس "فضای مجازی " خبرگزاری فارس، محمد علی باقری ضمن اعلام خبر نگارش فیلم نامهای با موضوع روحانیت به رسا، در تشریح موضوع و جزییات این فیلمنامه گفت: شخصیت اصلی این فیلم نامه یک روحانی ذوالفنون است که در بسیاری از رشتههای مختلف متخصص است. به دلیل حضور موثر و مفید وی در زمینههای گوناگون آن هم در محل استقرار و زندگیاش، در محیط و فضای حاکم بر آنجا تأثیرگذاری و مردم را جذب میکند.
این کارشناس هنرهای دراماتیک در ادامه افزود: با حضور موثر وی گروهی از افرادی که با کلام غرب هماهنگ هستند و فعالیتهای این روحانی موفق تلاشهای آنان را با ناکامی مواجه کرده است تصمیم به شکایت علیه این روحانی میگیرند که با عنوان یک آخوند مزاحم از وی شکایت میکنند. این استاد هنرهای دراماتیک، فضای حاکم بر این فیلم نامه را به نمایش گذاشتن اقتدار دین و روحانیت و دامنه تأثیرگذاری این قشر معرفی کرد. http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8808031653