نسل جدید بازی‌های رایانه‌ای علاوه بر تئوریزه کردن رویکردهای ماجراجویانه امریکا در کشورهای دیگر و تهاجم نظامی، به آموزش براندازی و برخوردهای نرم نیز می‌پردازد. به گزارش رجانیوز، به‌عنوان نمونه بازی Just cause که در آن کاربر وظیفه دارد در نقش مأمور سازمان سیا به امریکای لاتین سفر کرده و با کمک مردم معترض، با روش های گوناگون از آزاد کردن رهبر شورشیان از زندان گرفته تا تسخیر مرکز رادیو برای پخش سخنرانی دو دقیقه ای سران حزب و انواع روش های براندازی، طومار یک حکومت ضدامریکایی را به هم بپیچید. شماره جدید این بازی که اوایل امسال با نام Just cause2 منتشر شد و ادامه مأموریت اما این بار برای سرنگون کردن یک حکومت ضدامریکایی در جنوب شرقی آسیا را دنبال می کند. بازی "پارتیزان حزب سرخ" نیز به آموزش و تمرین کاربر می پردازد و طی چند روز او را با روش های مختلف جنگ های شهری جهت براندازی حکومت آشنا می‌کند. اینجا نیز تخریب دکل های مخابراتی، تخریب تبلیغات حکومت در سطح شهر، تسخیر مرکز رادیو و... به خوبی به تصویر کشیده شده است.

بیشتر این بازی ها که در اروپا و امریکا تولید می‌شوند رسما و با تایید موسسات ارائه دهنده مجوز در اروپا و امریکا منتشر می‌شوند. همچنین در ایران نیز نشریات ایرانی مرتبط با بازی های رایانه ای چند ماه قبل از انتشار بازی هایی که رسما منتشر می شوند (مانند بازی Just cause) آنها را تحت پوشش خبری گسترده ای قرار داده تا نوجوانان برای ورود این بازی ها به ایران لحظه شماری کنند. نوجوانان پوسترهای این بازی را که به همراه مجلات منتشر می شوند، خریداری و به دیوار ذهن خود نصب می کنند. بازی "پارتیزان حزب سرخ" هم پس از ورود به کشور به سرعت منتشر شد و اواخر تابستان 88 بر روی ویترین بسیاری از فروشگاه های سطح کشور خودنمایی می کرد. متاسفانه لایه های پنهان این بازی ها در سکوت تحلیل گران بازی های رایانه ای مخفی مانده است. نگاه صرفا فنی به این بازی ها سبب شده است که اهمیت فرهنگی و سیاسی بازی ها آنچنان که باید مورد توجه قرار نگیرد. دلسوزان عرصه فرهنگ و رسانه فرصت بازی کردن ندارند و جوانانی که مدام در حال انجام این بازی هاهستند قدرت تحلیل کردن! آشنایی با اسامی بازی هایی که در ادامه می‌آید، می‌تواند مقدمه ای برای تحقیق و شروعی برای ورود منتقدان و تحلیل گران و دلسوزان مسائل فرهنگی به عرصه نقد مفهومی بازی های رایانه و ویدئویی باشد.

برخی از این بازی ها اصراری برای لشکرکشی امریکا به کشورهای ضد استکباری ندارند اما همانطور که در بازی Just cause مشاهده می‌شود، سه نفر از ماموران سازمان سیا به کمک مردم کشورهای ضدامریکایی می‌شتابند و بدون لشکرکشی، به این حکومت ها پایان می دهند.

این بازی ها اصرار دارند که کاربر را به وسط میدان براندازی بکشند. بازی دیگری که از این نوع است، در ادامه مورد بررسی قرار می گیرد. در شهر تهران به یک فروشگاه عرضه بازی های رایانه ای مراجعه و این بازی را خریداری کرده و پشت جلد آن را مطالعه می کنیم: "پدرو مادر فیث در یک تظاهرات کشته می شوند..."!

داستان بازی به اتفاقاتی که طی براندازی یک حکومت رخ می دهد، بسیار شباهت دارد. شما در بازی در نقش "فیث" دختری از نژاد آسیایی هستید که حکومت، مادر او را در تظاهرات صلح آمیز ماه نوامبر می‌کشد. خواهر شما که یک افسر پلیس است، دچار دردسر می شود و شما برای نجات وی بازی را جلو می برید.

نکته مهم بازی این است که تمام بازی از ابتدا تا انتها فقط بر یک چیز تکیه دارد: آموزش تکنیک های پارکور برای مقابله با نیروهای امنیتی... بازی اصرار دارد تکنیک های "پارکور" (که شاید بتوان آن را نوعی ورزش دانست) را جهت گرفتن اسلحه از پلیس به کار برد. در این بازی، کاربر تنها کاری که انجام می دهد، این است که از روی دیوارها بپرد و با حرکات مختلف دست و پا، اسلحه ها را از دست پلیس خارج کند. حتی در loading بازی که معمولاً مسائل مهم بازی ها آموزش داده می شود، روش‌های مقابله با پلیس و نیروهای امنیتی نمایش داده می‌شود. به‌طور کلی ده ها نوع روش مقابله و گرفتن اسلحه از نیروهای امنیتی در این بازی آموزش داده می شود.

البته بازی هایی از این دست در تمام دنیا منتشر می شوند اما به دلایل گوناگون، ظرفیت براندازی در کشورهای ضدامریکایی به دلیل حمایت‌های غرب موجود است که طی سال‌های گذشته تحت تاثیر براندازی نرم و انقلاب های رنگی نمونه‌هایی نیز رخ داده و این بازی ها آمده اند تا ظرفیت های بالقوه براندازی را به توانمندی های بالفعل تبدیل کنند.

نسل قبلی بازی‌ها و لشکرکشی های امریکا

نسل اول بازی‌ها در واقع پدر بازی های جدید هستند. بازی هایی که امریکا در آنها علیه حکومت های ضد استکباری مستقیماً لشکرکشی کرده و کار را یک‌سره می کند. این بازی ها از گذشته پایه اصلی بازی های رایانه‌ای را تشکیل داده اند و البته امروز نیز بهترین بازی های دنیا در این سبک و سناریو تولید می شوند. اکثر این بازی ها توسط شرکت های امریکایی و یا اروپایی منتشر می شود.

بعضی از این بازی ها به صورت مستقیم ایران را مورد هدف قرار داده اند که سری بازی های کوما وار از این دست می باشد. اما وجه غالب در بازی ها، حمله امریکا و برخی کشورهای اروپایی به کشورهای ضد استکباری است. کشورهایی که کاربر باید به آنها حمله کند، به نحوی متأثر از اسلام و به‌ویژه ایران هستند.

برای روشن شدن موضوع باید به چند بازی که از سال 2000 تا به امروز منتشر شده، اشاره کرد. سال 2000 میلادی بازی رایانه ای سرباز شانس Soldier of fortune منتشر شد. سه مرحله این بازی در عراق اتفاق می افتد و شما باید در نقش نیروهای امریکایی برای مقابله با تحرکات صدام و پیدا کردن وی به عراق حمله کنید. این بازی و امثال آن قبل از حمله امریکا به عراق منتشر شدند و به توجیه سیاست های امریکا می پرداختند.

 
یا بازی ghost recon که سال 2000 میلادی منتشر شد. این بازی از درگیری‌هایی در منطقه اوستیای جنوبی خبر می دهد و البته کاربر در نقش نیروهای امریکایی برای کمک به دولت گرجستان به این منطقه سفر می کند. جالب اینجاست که مشابه این درگیری‌ها در سال 2008 به وقوع پیوست و منطقه اوستیای جنوبی درگیر جنگ شد. بازی زمانی را روایت می کند که حکومت همسو با سیاست‌های امریکا در گرجستان بر سر کار است. در حالی که در زمان ساخت بازی یعنی سال 2000 این چنین نبود و حکومت طرفدار روسیه بر سر کار بود و چند سال بعد با وقوع انقلاب رنگی حکومت طرفدار امریکا قدرت را به دست گرفت.

بازی Tom Clancy Ghost Recon فقط به همین نسخه بسنده نکرده است. این بازی پس از سال 2000 هر سال در نسخه‌ی جدیدی منتشر شده و هر بازی از وقوع جنگ های آینده پرده برداشته است. شماره‌های جدید این بازی جنگ‌هایی را که طی سال‌های آینده در امریکای لاتین روی خواهد داد، پیش بینی کرده است.

تام کلنسی، رمان نویس امریکایی است که استودیوی ساخت بازی تأسیس کرده است. tom Clancy تنها به انتشار بازی ghost recon اکتفا نکرد و بازی های مختلفی را که هر کدام از رویدادهای آینده خبر می دهند، روانه بازار کرد؛ سری بازی های splinter cell و یا Hawx و یا End war و...

کمی به جلو تر می آییم. سال 2005 یک شرکت امریکایی بازی رایانه ای Close Combat: First to Fight را منتشر کرد. صحنه اول بازی تصویری از کشور لبنان است و جمله Lebanon 2006 در زیر آن درج شده است. کاربر مشاهده می کند که یک سال بعد یعنی سال 2006 لبنان درگیر جنگ داخلی شد و امریکا و نیروهای ناتو برای پایان دادن به این جنگ، به کشور لبنان لشکرکشی می کنند. کاربر در چند مرحله از این بازی باید با نیروهای ایرانی و سوری که در لبنان مستقر هستند، مبارزه کند و بازی مستقیماً اشاره می کند که نیروهای ویژه ایرانی یکی از عوامل نا امنی در لبنان هستند!

برخی از دشمنان در این بازی با لباس هایی شبیه لباس روحانیون شیعی ظاهر شده اند. همچنین در سطح شهر جملاتی به زبان فارسی درج شده است. اینها نشان دهنده این است که تفکر شیعی و ایرانی در لبنان نفوذ کرده و شما باید با آن مبارزه کنید.

جالب است که این جنگ به صورتی دیگر واقعاً در سال 2006 روی می دهد و پیش بینی این بازی محقق می شود. سال 2006 اسرائیل با دلایل واهی جنگ 33 روزه را علیه لبنان آغاز می کند.

نباید یکی از پرطرفدارترین بازی های دنیا یعنی Call Of Duty را فراموش کرد. نسخه چهارم یعنی call of duty 4: modern warfare به عنوان بهترین بازی اکشن سال 2007 به انتخاب نمایشگاه های بازی های رایانه ای برگزیده شد. در ایران نیز به صورت ویژه به فروش رفت و جزو محبوب ترین بازی‌های زمان خود شد، نماد این بازی بر روی لباس نوجوانان در سطح شهر تهران دیده می شد و حتی بازی به صورت دوبله شده نیز وارد بازار شد تا آنجا که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پخش آن را غیرمجاز اعلام کرد.

بازی ندای وظیفه 4 خبر از جنگ های آینده می دهد. جبهه ضد استکباری در خاورمیانه و روسیه در حال شکل گیری است. انقلابی در عربستان روی داده و حکومت ضد امریکایی قدرت را به دست گرفته است. رهبری این انقلاب را شخصی به نام خالد الاسد بر عهده دارد و همپیمان وی "عمران زخائف" نیز در روسیه در حال به دست گرفتن حکومت است. عراق نیز محور تحولات منطقه به شمار می رود.

امریکا و انگلیس برای جلوگیری از ایجاد این جبهه متحد عظیم تحرکات خود را در منطقه افزایش می دهند و کاربر در نقش این نیروها بازی را به پیش می برد.

مرحله دوم بازی بسیار قابل تامل است. کاربر، بازی را از چشم "رئیس جمهور الفلانی" مشاهده می کند. اولین رئیس جمهور انقلاب اسلامی عربستان که حکومت جدید، وی را به‌دلیل وابستگی به غرب دستگیر کرده و به سمت مسجد اصلی شهر انتقال می دهد. خالد الاسد در مقابل تلویزیون در حال سخنرانی است. الفلانی را وارد صحن اصلی مسجد می کنند، عمران زخائف اسلحه را به دست خالد الاسد می دهد و اسد الفلانی را به دلیل خیانت به انقلاب در جلوی تلویزیون ملی اعدام می کند.

آنچه باید به آن دقت کرد، این است که صدای سخنرانی خالد الاسد (رهبر انقلاب ضد امریکایی عربستان در بازی) بسیار شبیه سخنرانی "سید حسن نصرالله" رهبر شیعیان لبنان طراحی شده است.

متن زیر ترجمه صدای سخنرانی خالد الاسد در عربستان است:

«خالد الاسد: امروز ما به عنوان یک ملت واحد در مقابل خیانت و فساد به‌پا خاسته ایم. ما همگی به این مرد اعتماد کردیم که ملت بزرگ ما را به عصر جدید از موفقیت برساند، اما مانند حکومت سلطنتی قبل از انقلاب، او با غرب سازش کرده است. تنها فقط به خاطر خواسته ها و خواهش های نفسانی خودش.

بردگی زاییده‌ی سازش با غرب است و زمانه قدرت واقعی ما را نشان داده است. آن‌ها از تصمیم و رأی ما آگاه هستند. بگذارید به آنها نشان دهیم که ما از آنها نمی ترسیم. ما ملت واحد، فرصت و موقعیت خود را از زیر یوغ و سلطه‌ی بیگانه رها می سازیم. نیروهای نظامی ما قوی هستند و نهضت ما، نهضت عدالت است.

الآن که من صحبت می کنم، نیروهای ما به مواضع آنها در حال نزدیک شدن هستند که به وسیله‌ی این نیروها ما بار دیگر استقلال خود را به عنوان یک ملت واحد باز می یابیم.

نهضت و جهاد اصیل و شریف ما شروع شده است. همانگونه که آنها کشور ما را از بین بردند، ما هم کشورهایشان را از بین می بریم. این چگونگی شروع یک نهضت است.»

البته بدون دانستن زبان عربی و یا انگلیسی نیز شباهت سخنرانی الاسد به سید حسن بسیار واضح است. یعنی صدای سخنرانی خالدالاسد اینقدر دقیق طراحی شده است که تداعی کننده سخنرانی های رهبر شیعیان لبنان است. حال سال 2007 را به یاد بیاورید، این بازی به‌عنوان بهترین و پرفروش‌ترین بازی جای خود را میان نوجوانان پر کرده است. هنوز یک سالی از جنگ 33 روزه نمی گذرد و کاربر با شنیدن صدای الاسد به یاد رهبر شیعیان لبنان می افتد.

نکته اینجاست که در بازی "ندای وظیفه"، خالدالاسد یک تروریست نشان داده می شود که شما باید وی را از بین ببرید. زخائف نیز بمب های اتمی خود را به سمت امریکا شلیک می کند. تیرخلاص به سمت نیروهای زخمی انگلیسی شلیک می کنند و...

این بازی در حقیقت مرحمی بر زخم های اسرائیل است که سال 2006 به لبنان حمله کرد و در عرض 33 روز شکست سنگینی خورد. در واقع، اسرائیل با همکاری امریکا و برخی کشورهای اروپایی سال 2006 به لبنان حمله کرد و هزاران شهید و مجروح که اکثر آن‌ها غیرنظامی‌اند، بر جای گذاشت. سپس سال 2007 شرکت امریکایی اینفینیتی وارد، بازی call of duty 4 را ساخته و در آن از گسترش تفکر حزب الله لبنان به کشورهای دیگر اعلام خطر می کند و مسلمانان و حزب الله را تروریست معرفی می کند! و کاربر را به از بین بردن مسلمانان ترغیب می کند.

حال کاربر پس از این بازی که البته بسیار احساسی طراحی شده است (به اذعان بسیاری از نوجوانان) نسبت به نیروهای امریکا وانگلیس بسیار رئوف شده چرا که به‌اصطلاح ایثار! آنها را از نزدیک لمس کرده است و نیز از مردم خاورمیانه و روسیه و آذربایجان که با بستن چفیه به مقابله آمده اند، متنفر خواهد بود و در رأس آنها از الاسد و زخائف.

این سناریوی بسیار پیچیده و نرمی است که یکی از معروف ترین بازی های دنیا پیگیری می کند. نسخه جدید بازی یعنی modrn warfare 2 که سال گذشته منتشر شده از کشانده شدن جبهه ضداستکباری به کشور برزیل خبر می دهد... نیروهای امریکایی در کنار حمله به خاورمیانه باید به برزیل نیز حمله کنند و با مردمی که در کوچه و خیابان با بستن چفیه ای به مقابله برخاسته اند، مبارزه کنند.

اما متأسفانه در حال حاضر، نقد بازی های رایانه ای تنها به ویژگی های ظاهری یعنی گرافیک و فیزیک و ویژگی های داستانی و... بازی ها منتهی می شود و این لشکرکشی عظیم رسانه ای امریکا در بازی های رایانه ای مورد توجه قرار نمی گیرد.

به عنوان مثال همین امروز به دکه روزنامه فروشی محل خود مراجعه کنید و ویژه نامه تابستان 89 مجله "بازی نما" را خریداری کنید. به این جملات در مجله خوب دقت کنید:

صفحه 22 بازی Spec Ops the line: جنگ در عراق، جنگ در افغانستان و جنگ در ویتنام بارها در بازی های مختلف به تصویر کشیده شده است اما این بار شرکت 2K شهر توریستی و جنگ ندیده دبی را به صحنه جنگ نظامیان و تروریست ها تبدیل کرده است.

صفحه 23 بازی call of duty: black ops: نمایش در مکانی شبیه به جنگل های جنوب آسیا رخ می دهد.

صفحه 28 بازی red faction: Armageddon: (همانطور که در این مقاله اشاره شد این بازی روش های تغییر حکومت را آموزش می دهد اما به نظر می رسد نسخه جدید این بازی با نام آرماگدون منتشر شده تا دقیقا منطبق بر اهداف غرب حرکت کند)

صفحه 29 بازی homefront: ارتش کره‌ی شمالی با پشتیبانی نیروهای بزرگ دنیا و ارتش فوق نیرومند به کشور امریکا حمله می کند.

صفحه 32 بازی crysis 2: این بار نیویورک را بستر حوادث بازی قرار داده است، شهری که با هجوم بیگانگان تخلیه شده است.

صفحه 34 بازی medal of honor: مأموریت های اصلی بازی شامل بمباران مخفیگاه های تروریست های افغان و...

صفحه 47 بازی vanquish: طولی نمی کشد که روسیه با مطلع شدن از این موضوع ایستگاه فضایی مذکور را به تصرف خود در آورده و و برای سرکوب کردن امریکا شهر سان فرانسیسکو را با شلیک انرژی مرگبار از همین ایستگاه به کل نابود می کند.

صفحه 50 بازی socom4: u.s navy seals: فرماندهی از ناتو... دمویی که در E3 به نمایش درآمد، با حمله گروهی یاغی به شهری در آسیای جنوب شرقی آغاز شد.

صفحه 56 بازی H.A.W.X 2: بعد از اتفاقات بازی اول، گردان هوایی hawx به خاورمیانه اعزام می شود. جایی که به دلیل حضور چند تن از سران گروه های شورشی در نقاط استراتژیک این منطقه، خشونت شدیدی حکم فرما شده است.

صفحه 57 بازی ghosy recon: future soldier: داستان بازی در آینده‌ی نه چندان دور در مناطقی از اروپای شمالی، خاورمیانه و آسیا اتفاق می افتد.

این ها جملاتی است که در این نشریه می توانید آن ها را پیدا کنید. این نشریه به معرفی بازی هایی که طی سال آینده به بازار می آید، پرداخته است. نگاه کنید! ناتوی فرهنگی امریکا چه طور وارد کشور می شود. در اکثر بازی ها یا امریکا مورد ظلم واقع شده و یا برای مبارزه با تروریسم وارد خاورمیانه و آسیا می شود. نشریات ایرانی هم به خوبی ابزار تبلیغاتی غرب برای این بازی ها شده اند بدون آنکه تحلیل فرهنگی و آسیب شناسی از آن را منتشر کنند.

البته این اشاره مختص به بازی هایی است که به براندازی سیاسی می پردازند. بازی های بسیار زیادی در حوزه فرهنگ و مسائل غیراخلاقی، دین و... در میان این بازی ها وجود دارند که توجه به آنها نیز ضروری خواهد بود به عنوان مثال به این نمونه از نشریه مذکور توجه کنید:

صفحه 25 بازی fallout: new vegas: مردم new vegas حتی کازینو های خود را نبسته اند و مراکز تفریحی نیز فعال هستند. قمار نقش بزرگی را در بازی ایفا خواهد کرد و در شهر تعداد بسیاری کازینو وجود خواهد داشت.

جالب است که ما به جای آسیب شناسی این بازی ها در نشریات به تبلیغ آنها و آماده سازی نوجوانان و آشنا کردن آن‌ها با داستان اصلی این بازی ها می پردازیم تا وقتی بازی ها منتشر شد، ناتوی فرهنگی با سرعت بیشتری تهاجم خود را آغاز کند. امریکا با بازی های رایانه ای در اذهان نوجوانان، لشکر کشی عظیمی به منطقه خاورمیانه انجام داده است اما متاسفانه این لشکر کشی نرم و رسانه ای هیچگاه به چشم نیامده است.

جای تعجب است که چرا رسانه ها و دلسوزان فرهنگ ایرانی اسلامی مردم ما این رسانه تاثیرگذار را به حال خود رها کرده اند. رسانه ای که طبق آمار رسمی تنها در سال گذشته 36 میلیون نسخه‌ی آن در ایران به فروش رفته است...

در این گزارش تنها به جنبه های سیاسی بازی ها پرداخته شد اما زوایای ضد دینی و ضد اخلاقی بازی ها هنوز مورد بحث و بررسی قرار نگرفته است.