شهریار زرشناس نویسنده ، اندیشمند و از دوستان شهید آوینی درباره آن شهید ، در گفتگو با خبرنگار «رجا نیوز» به مسائلی جلب توجه و خواندنی اشاره کردند که می خوانید:
* زمانی که ما با هم در مجله سوره بودیم، خیلی ها چشم دیدن سید مرتضی را نداشتند. اما بعد از گذشت هفده سال بدخواهان آوینی یا در آن سوی آبها هستند و علیه انقلاب فعالیت می کنند و یا در داخل به فکر فتنه گری علیه انقلاب اسلامی هستند و به حمد خدا تمام آنها رسوا شدند. همانهایی که امروز درکنار جریان فتنه سبز قرار دارند.
*من معتقدم آوینی فرزند فکری انقلاب اسلامی و متفکر دوران گذار بود. او فراتر از اکثر هم‏دوره‏های خود بود و بسیار فراتر از مشهورات مدرنیستی زمانه فکر می کرد. به همین دلیل هم بسیاری از اطرافیانش، افرادی که بعدها کارگردان و منتقد سینما و نویسنده و... شدند نه آن زمان حرف های او را می فهمیدند ونه الآن می فهمند. به گمان خود از آوینی عبور کردند حال آنکه آنها هنوز ذره ای از عالم آوینی را درک نکرده اند.
*سید مرتضی مجاهدی بود که تلاش خود را در راه انقلاب به جهاد بدل کرد و از مجاهدت خود به شهادت نائل آمد.
* بنده خودم را مدیون آقا مرتضی می دانم. او برای من تنها یک دوست نبود. او برای من نقش استاد را داشت. بنده ساعت ها با ایشان در خلوت به صحبت می پرداختیم و در این گفت و گوها از ایشان مطالب بسیار ارزشمندی را آموختم. مرتضی همه چیز را در افق ملکوت به نظاره می نشست. حتی از کوچک ترین اتفاقات تأویل های عارفانه داشت.
*به جرأت می توانم بگویم روزهای همکاری من با آوینی در نشریه سوره یکی از ارزشمند ترین ایام زندگی من بود. مرتضی به صورت عجیبی آرام بود. البته آن ایام تلخی های زیادی هم داشت اما با حضور سید مرتضی سختی ها هم شیرین به نظر می آمد. آوینی انسانی دین دار، متعهد، آرمان گرا و اهل تکلیف بود. برای او اصل، انجام تکلیف بود و اگر نه سینما و ژورنالیسم و نویسندگی و کارگردانی هیچ یک برای او موضوعیت نداشت. او خود را سرباز انقلاب می دانست.
* هرگز فراموش نمی کنم که گروهی که امروز بعد از گذشت هفده سال خط و مرزشان با انقلاب و ولایت معلوم شده است و امروزه در اردوگاه دشمن قرار دارند آن ایام چقدر بر ما و سید سخت می گرفتند و هر بار که مجله منتشر می شد جلسه ای تشکیل می دادند و ما را بازجویی می کردند که چرا فلان حرف ضد اندیشه های غربی نوشته شده است. البته به حمد خدا اینها رسوا شدند.
**آن روزها ما را به اتهام مواجهه با غرب و برخورد با غربزدگان شبه‏مدرن در زمینه فکری به باد انتقاد می گرفتند اما امروز بعداز گذشت هفده سال از شهادت سید مرتضی آوینی حقیقت بر همگان منکشف شده که سید برصراط حقیقت طلبی قدم بر می داشت.
*سید در زمان خود تنها بود وقتی مقالات ارزشمند و تئوریکش را در مجله "اعتصام " می نوشت با او مخالفت زیادی می شد.
*سید درآن دوره، ضرورت شناخت نقادانه ماهیت غرب مدرن و عبور ازفلسفه ی اومانیستی و نقد علوم انسانی غربی را مطرح می کرد اما گوش شنوای چندانی برای این حرف ها وجود نداشت.
* آوینی درحوزه هنری هم جز حلقه کوچک از همراهان، هم فکر و یاوری نداشت. برخی افراد مزور ریاکار که اصلا ماهیت فکری و اندیشه ای و هنری نداشتند و معلوم نیست درحوزه هنری چه می کردند و البته در سال های اخیر ماهیت کاسبکارشان علنی شده است، بعد از شهادت آوینی اشک تمساح می ریختند.اما همان ها در زمان حیات دنیوی آوینی او را آزار می دادند وبا مواضع انقلابی سوره مخالفت می کردند. آنها فشار می آوردند تا مثلا سوره مواضع روشنفکری بگیرد که مثلا فلان مجله سکولار آن زمان به تعبیر آقایان "فروش کند " و مدام ایده تعطیلی مجله یا تغییر سردبیر را مطرح می کردند.این افراد دردهه ای اخیر با سردمداران جریان مروج سرمایه داری سکولار پیوند یافتند و ماهیت واقعی شان را علنی کردند و خدا را شکر که افشا شدند. همانهایی که امروز درکنار جریان فتنه سبز قرار دارند.
پاسداشت دو سردار جبهه های فرهنگی و نظامی انقلاب اسلامی (45)