به نام خدا

 سلطه مطلق و بی­چون و چرای یهودیان بر هالیوود که خود آنان بنیان گذار این صنعت گسترده فیلم سازی آمریکا بوده­اند، بر هیچ کس پوشیده نیست. در لیست یکصد فرد مؤثر بر سینمای آمریکا، هیچ فرد اروپایی تباری وجود ندارد و 12 نفر اول این لیست، همگی یهودی­اند. حاکمان یهودی هالیوود با تولید محصولاتی مستهجن و پرفروش، به سودهای کلان دست یافته­اند، هرچند یکی از مدیران صاحب نام یهودی هالیوود، ساخته­های خود را فیلم­هایی کثافت خوانده است. یهودیان دنیا که همواره جزء ساکنان مناطق شرق عالم بوده­اند، به دلیل سرخوردگی در شرق و برای جبران ناکامی­های خود، راه آمریکا و هالیوود رادر پیش گرفته­اند.هنگامی که توماس ادیسون دوربین ساخت و تصاویر متحرک را اختراع نمود، کارآفرینان یهودی مهاجر نظیر سام­گلدوین، جک و هری وارنر و لوییس بی­مایر هالیوود را ایجاد نمودند. همچنین یهودیان، سه شبکه اصلی و مهم آمریکا را بنیان نهادند: شبکه NBC متعلق به دیوید سارنوف و شبکه ABC متعلق لئونارد گلدنسون. امروزه نیز حدود دو سوم تولیدکنندگان اصلی و پیشتاز صنعت سینما و تلویزیون، یهودی هستند.سلطه یهودیان بر صنعت سرگرمی و تفریحات، کمتر در رسانه­های مهم دنیا مطرح گردیده است چرا که اکثر این رسانه­ها یا به یهودیان تعلق دارند و یا از آنان می­ترسند. در اکتبر سال 1994 میلادی، ویلیام کش روزنامه نگار بریتانیایی، مقاله­ای را با عنوان «توطئه­گران یهودی هالیوود» در «Spectator» نشریه «منتشر نمود که نویسنده مقاله و نشریه آن به دلیل اتهام یهودستیزی، با واکنش­های تندی مواجه گردیدند.

ویلیام کش در این مقاله نوشته بود: «وقتی مایک اویتز اعلام نمود که در شهر لس­آنجلس کنفرانسی خبری برگزار خواهد نمود، همه دریافتند که اتفاق بزرگی در راه است. در آن جلسه اعلام گردید که یک استودیوی چندمیلیارد دلاری فیلم سازی با مدیریت استیون اسپیلبرگ در آستانه تشکیل می باشد. در حالی که استودیو­های نوظهور فیلم­سازی اندکی در هالیوود می­توانند بقای خود را حفظ نمایند، استودیوی آمریکایی فرانسیس کاپولا جزء معدود مراکزی است که توانسته در 50 سال اخیر به فعالیت خود ادامه دهد؛ اما از زمانی که کاتزنبرگ مدیریت شرکت فیلم­سازی دیزنی را بر عهده گرفت، امر عجیبی به وقوع پیوست؛ وی با ساخت فیلم­هایی احمقانه و بی نزاکت نظیر «مشکل عشق» و «Aspen Extreme» که به گفته خود کاتزنبرگ در گفتگو با یک روزنامه نگار، محصولاتی «کثافت» بوده­اند، به فعالیت پرداخت.همکاری گروهی افرادی نظیر اسپیلبرگ، گیفن و کاتزنبرگ که همگی یهودی هستند، باعث شده تا یکی از قوی­ترین و تأثیرگذارترین استودیو­های فیلم­سازی هالیوود به وجود آید. این اتحاد­های قدرتمند در حالی به وجود آمده­اند که چندی پیش، در یکی از نشریات مطرح آمریکایی، مقاله­ای به چاپ رسید که در آن اعلام گردیده بود که کانون قدرت آمریکا از یک ابرقدرت صنعتی – نظامی به قدرتی بزرگ در عرصه سرگرمی و اطلاعات تبدیل شده است.اما همیشه این سؤال مطرح بوده که چرا یهودیان ساکن شرق برای تسلط بر هالیوود به غرب آمدند؟ یک پاسخ این است که آنان به دلیل احساس ناتوانی و مقاومت در برابر خواسته­هایشان در شرق، به غرب روی آورده­اند. این حقیقت همان مطلبی است که در کتاب «امپراتوری از میان خودشان؛ چگونه یهودیان هالیوود را ابداع نمودند.» اثر یکی از پیشگامان یهودی سینما لوییس بی­مایر بیان شده است . یهودیان با ورود به عرصه فیلم­سازی و تولیدآثاری به ظاهر هنری در عرصه­ای وارد شدند که کسی آنان را سرزنش نمی کند و آنان می توانند به راحتی بر این دنیا حکمرانی کنند. و البته این حکمرانی تاکنون تداوم داشته است. مدیران یهودی استودیو­های مهم سینمایی، از 60 سال پیش تاکنون تغییری نکرده­اند و از 85 فرد تأثیرگذار بر این صنعت از سال 1936 میلادی، 53 تن یهودی بوده­­اند.همچنین چندی پیش در یک گزارش که با هدف معرفی یکصد فرد قدرتمند در عرصه سینما منتشر گردید، دوازده نفر ابتدای لیست، همگی یهودی بودند. در این لیست، هیچ فرد سیاه­پوست و یا بریتانیایی تباری وجود نداشت. سلطه مطلق آنان بر هالیوود به گونه­ای شرایط را رقم زده که افراد غیر یهودی نیز تمایل دارند که با تغییر رفتار و ظاهر خود، یهودی به نظر آیند. همان طور که در دهه هشتاد میلادی، افراد برای ورود به صنعت سرگرمی، خود را همجنس باز و یا دوجنس­گرا نشان می­دادند (تخمین زده می­شود که 35% اعضای جامعه سینماگران آمریکا، همجنس باز هستند). از سال­های بسیار دور، در لس­آنجلس این جوک شایع است که برای ورود به صنعت سینما باید به آیین یهودیت گروید، زیرا یهودیان همواره تمایل دارند تا با برتر خواندن نژاد و آیین خود، دیگران را از خود جدا نموده و تبعیض قایل گردند.

امروزه در شرایطی یهودیان به رهبران بلامنازع هالیوود تبدیل شده­اند که آنان تنها 4% جمعیت آمریکا را تشکیل می­دهند. یهودیان همواره رسانه­ها را به عنوان نوکران خود انگاشته­اند و تنها از آنان انتظار دارند که نظرات و عقاید یهودیان را منعکس نمایند. یک راز کثیف در مورد هالیوود این است که روزنامه­نگاران مرتبط با هالیوود، دائماً در رسانه­های مختلف جابجا شده و البته دستمزدهای کلانی هم می­گیرند. نکته مهم دیگر در مورد این رسانه­ها این است که رسانه­های مهم و مشهور به صورتی کاملاً سازمان یافته و هماهنگ، اخبار مربوط به سلطه یهودیان را سانسور می­کنند، هر چند مردم آمریکا همواره جوک­هایی در این زمینه می‌سازند.یهودیان که همواره خود را قربانیان واقعه «هولوکاست» می­دانند، همواره دیگران را یهودی ستیز به حساب می­آورند و بدین ترتیب تلاش می­کنند که با گسترش دامنه سلطه خویش، به اهداف پشت پرده خود دست یابند. لذا احتمالاً شما هم این جمله را شنیده­اید که: «یهودیان برای دیدن تئاتر به سالن نمایش نمی روند، بلکه آن­ها به دنبال مشاهده عقاید ارائه شده خود از سوی بازیگران هستند.»چندی پیش، یکی از مدیران شرکت سونی که حاضر به ذکر نام خود نشده بود، در مصاحبه­ای با یکی از هفته نامه های اقتصادی ژاپن اظهار داشت که «صنعت فیلم­سازی آمریکا تقریباً به صورت کامل به وسیله یهودیان کنترل می‌گردد. لذا ما در شغل خود وظیفه داریم که از بهترین شیوه‌ی ممکن بهره بگیریم.» البته مدیران هفته­نامه از این صحبت­ها چنین نتیجه گرفتند که «اگر شما قصد انجام فعالیت­های تجاری در ایالات متحده دارید، نمی­توانید یهودیان ساکن در آن کشور را نادیده بگیرید!»

اخیراً یکی از گروه های آمریکایی فعال در حوزه مسائل فرهنگی، خواستار آن شد که فیلم­های سینمایی از دست­های شیطان و پانصد نفر از یهودیان غیر معتقد به حضرت مسیح، نجات یابد. از سوی دیگر، یکی از مقامات مذهبی ایالات متحده هم چندی پیش یهودیان سردمدار هالیوود را به دلیل فریب و اغوای روزانه صدها دختر بی­فکر، مورد سرزنش قرار داد. وی همچنین گفت: «معمولاً ایجاد مشکلات و معضلات اخلاقی از سوی یک نژاد که در کنترل یک تجارت به اکثریب دست می­یابد، نشانگر نبوغ افراد آن نژاد است.» این گفته نشانگر وجود تفاوت­های عمده بین شهروندان آمریکایی و یهودیان می­باشد. یهودیان به ارزش­های اخلاقی و فرهنگی مردم آمریکا توجهی نمی­کنند. آنان کنترل رسانه­های اجتماعی آمریکا را در دست گرفته­اند اما به مسئولیت­های این کنترل توجه نمی­کنند. آنان همواره محصولات سینمایی خود را در درجه اول، آمریکایی و سپس یهودی معرفی می­نمایند.از سوی دیگر، یهودیان هالیوود، عمدتاً عقاید خود را مخفی نگاه می­دارند، همان­طور که اگرچه اکثر فعالان صنعت سینمایی آمریکا همجنس­باز هستند، اما تا پیش از دهه هشتاد میلادی، شما هیچ همجنس­بازی را در فیلم­های سینمایی نمی­دیدید.

به نقل از www.rasad.ir و http://www.brightmind.blogfa.com/ 

آنان پسرند یا دختر ؟

دهه 1960، جنگلهای آمازون شاهد آزمایش کثیفی است. یک روانشناس یهودی بر 80 کودک بی نوا، پسر بچه هایی که می بایست در آینده مردان قوی و جنگ جوی قبیله بخت برگشته خود می شدند، لباس دخترانه می پوشاند ، بر آنها نام های دخترانه می نهد ، اسباب بازی های دخترانه در اختیار آنان قرار می دهد و بر صورتشان آرایش های دخترانه می نشاند. بنابر تئوری یهودی ها هر آزمایشی که بر روی یک قبیله ی کوچک انجام شود، بر روی یک ملت و یک دنیا هم قابل اجرا است. روزها، هفته ها و ماه ها از عمر کودکان بی پناه می گذشت، اکنون آنان 15-16 ساله هستند. لحظاتی که با خود خلوت می کنند، نزاعی را در روح و روان خود شاهدند. آنان پسرند یا دختر؟

آگاهی از دوگانگی ای که در جنسیت آنان ایجاد شده برایشان زجرآور است. گروهی از این کودکان که اکنون نوجوانان قبیله خود هستند آنچنان سر خورده شده اند که دست به خودکشی می زنند. این ماجرا بنیان صنعت فیلم سازی صهیونیستی هالیوود را با تغییر و تحول شگرفی مواجه ساخت و شروعی شد برای پیاده کردن اهداف صهیونیست ها در جوامع مختلف. آنها متوجه شدند که با حمله به ریشه شخصیت یک انسان، می توان در تمام خواص شخصیتی و انسانی او تردید ایجاد کرد. این که در آیین دینی ما پوشیدن لباس زنانه برای مردان و لباس مردانه برای زنان با ممنوعیت مواجه است، بی حکمت نیست.

اولین سوال پدر و مادر به هنگام تولد نوزاد این است که، دختر است یا پسر؟ چرا ؟ به خاطر اینکه این سوال هویت ما را تشکیل می دهد. از اساسی ترین نشانه های هویت ما، جنسیت ماست. اما پر واضح است که تنها گوشت و پوست و استخوان نمی تواند تفاوت های جنسی را منعکس کند. به عبارت دیگر بخش عمده مذکر بودن و مونث بودن جعلی است، ساخته عرف است. یعنی صفات مردانه و زنانه قابل تنظیم اند. یعنی می شود مرد را جور دیگری تعریف کرد و زن را جور دیگر. یهود از طریق اشاعه فیلم و نمایش و با استفاده از هنر پیشگانی که با تدبیر مدبران یهودی به ستارگان محبوبی تبدیل می شوند، تصمیم گرفت که: در مردانگی و زنانگی دختران و پسران تردید ایجاد کند.

                                                                                   منبع: وبلاگ انجمن تفکر مبانی: http://atm.parsiblog.com