همين هنرى كه جوان عزيزمان آمدند اين‏جا گفتند. امروز برجسته‏ترين و تواناترين مجموعه‏ى سينمايى دنيا در «هاليوود» است. شما ببينيد هاليوود در خدمت چيست، در خدمت كيست، در خدمت كدام فكر و كدام جهت و كدام خواب براى بشريتِ بيچاره‏ى رو به رشد است. من كه نه در سينما تخصص دارم، نه هاليوود را درست مى‏شناسم، اين را نمى‏گويم؛ اين نقلِ سخن كسانى است كه كارشان اين است، فكرشان اين است و نقاد اين صحنه‏ها و ميدان‏ها هستند؛ اينها مى‏گويند امروز هنر سينمايى - كه من هاليوود را به عنوان برجسته‏ترين، مثال زدم؛ والّا بقيه‏ى مجموعه‏هاى سينمايى دنيا هم همين‏طورند - در خدمت اشاعه‏ى فحشا، اشاعه‏ى پوچى، اشاعه‏ى بى‏هويتى انسان، در خدمت خشونت، در خدمت مشغول كردن بدنه‏ى ملتها به يكديگر است تا طبقه‏ى متعالى و بالا بتوانند بى‏دغدغه زندگى كنند. سينما كه يك هنر بسيار پيشرفته و مدرن است، اين‏گونه است؛ شعر هم همين‏طور است؛ قصه هم همين‏طور است؛ نقاشى هم همين‏طور است؛ انواع شعبه‏هاى هنر همين‏گونه است.
قدرت‏هاى اقتصادى از دين هم استفاده مى‏كنند؛ از كليسا هم استفاده مى‏كنند. يكى دو سال پيش، من كتابى از يك نويسنده‏ى امريكايى خواندم كه در اين‏جا ترجمه و چاپ و منتشر شده است. او در اين كتاب استفاده‏ى قدرتها را از مجموعه‏ى دستگاه و تشكيلات كليسا تشريح مى‏كند. من كليسا را كه اسم مى‏آورم، نه اين‏كه مى‏خواهم بگويم مسجد آن‏طورى نيست؛ نخير، قدرت و پول و زر و زور از مسجد و معنويات هم استفاده مى‏كند. سلطه‏ى پول بر دنيا خيلى چيز عجيبى است. نتيجه‏ى آن، فقر عظيم جهانى، گرسنگى چند ميليارد انسان، تربيت غلط و ضدمعنوى نسل‏هاى روبه‏رشد بشر، جنگهاى تحميل شده‏ى بر ملتها و بازيچه قرار گرفتن سازمان‏هاى بين‏المللى است. آژانس بين‏المللى انرژى هسته‏يى به عنوان مثال مطرح شده و همه دارند مى‏گويند، كه يك نمونه‏اش است. اين نهاد، وابسته به سازمان ملل است و براى نظارت بر عدم اشاعه‏ى سلاح‏هاى هسته‏يى به وجود آمده. شما ببينيد برخوردش با كشورها چگونه است؛ تبعيض‏اش چگونه است؛ دخالت عنصر سياسى در آن چگونه است؛ به‏خاطر اين‏كه زر و زور در آن تسلط دارند. اينها زشتى‏ها و چالش‏هاى بزرگ دنياى امروز است. كى‏ مى‏خواهد با اينها مواجه شود؟ يك انسان، يك حزب و يك مجموعه نمى‏تواند. آن چيزى كه مى‏تواند در مقابل اين امواج كُشنده و كوبنده بايستد، يك هويت عظيم جمعىِ بين‏المللى است. امروز اين هويت عظيم جمعى و بين‏المللى در حال شكل گرفتن است؛ محورش هم نظام جمهورى اسلامى است. روى اينها تأمل كنيد؛ اينها چيزهاى قابل عبور و آسان نيست.
علت شلاق‏هايى هم كه بر پيكر تأثرناپذير جمهورى اسلامى پى‏درپى وارد مى‏كنند، همين است؛ چون ما ايستاده‏ايم؛ ايستادن اميدوارانه؛ نه ايستادن نوميدانه. بعضى‏ها ايستاده‏اند و مى‏گويند ما تا آخرين قطره‏ى خونمان را هم خواهيم داد. البته ما اگر پايش بيفتد، تا آخرين قطره‏ى خون را مى‏دهيم؛ اما مى‏دانيم به آخرين قطره‏ى خون نمى‏رسد.
ما پيش برده‏ايم و توانسته‏ايم در جهت‏هايى كه انقلاب براى ما ترسيم كرده، به شكل محسوس پيشروى كنيم. اين شوخى است كه مراكز قدرت سياسى دنيا تصريح كنند كه ايران به يك قدرت منطقه‏يى تبديل شده و اگر فلان كار و فلان كار را نكنيم، به يك قدرت جهانى تبديل خواهد شد؟ اين چيز كمى است؟ شما خيال مى‏كنيد در دنياى فوق مدرنِ پيشرفته‏ى علمى و اين همه ثروت متراكم، اين چيز كمى است كه يك مجموعه‏ى سياسى به نام دين و معنويت و عدالت و با پشتيبانى مردم به‏وجود بيايد و چنين جايگاه و موقعيتى پيدا كند؟ امروز اين اتفاق افتاده است. خيمه‏يى كه اين‏جا سرِپاست، ريسمانها و ميخ‏هاى عميقى كه اين خيمه در سرزمين اسلامى دارد، در كشورهاى ديگر كوبيده شده است. ما در ملتهاى گوناگون عمق استراتژيك داريم. شماها ان‏شاءاللَّه وقتى در عرصه‏هاى وسيع‏تر وارد شويد - به كشورها مسافرت كنيد، در ميان ملتها حضور پيدا كنيد - اين را بيشتر احساس مى‏كنيد. الان در كشورهاى دنيا، جمهورى اسلامى در دل ملتهاى مسلمان جا دارد. ما به چيزهايى عادت كرده‏ايم. رؤساى جمهور ايران پا مى‏شوند به كشورهاى ديگر مى‏روند. استقبال مردمى از اين رؤساى جمهور براى هيچ رئيس‏جمهورى از هيچ كشورى در هيچ نقطه‏يى غير از كشور خودش متصور نيست؛ اين يك واقعيت است. بنده هم كه زمان رياست‏جمهورى به كشورهاى بيگانه سفر مى‏كردم، همين‏طور بود. رئيس‏جمهور بعد از من، و رئيس‏جمهور بعد از او هم به كشورهاى مختلف رفتند و ملتها نسبت به آنها اظهار عشق و علاقه كردند. اين، هنر اين رئيس‏جمهور نيست؛ هنر اين حركت عظيم است؛ هنر اين موج‏آفرينى است؛ هنر هويت شماست؛ هويت نظام جمهورى اسلامى؛ اين شأن ماست. ما مى‏توانيم پايه‏هاى غلطى را كه قدرت اقتصادى متمركزِ متراكمِ دستگاه‏هاى شيطانى براى خودشان به‏وجود آورده‏اند، به چالش بكشيم. در دنيا جنگ راه مى‏اندازند، قحطى به‏وجود مى‏آورند و بحران ايجاد مى‏كنند. يك سرمايه‏دار ناگهان در چندين كشور بحران مالى به‏وجود مى‏آورد. يادتان هست چهار، پنج سال قبل يك سرمايه‏دار يهودى و امريكايىِ ساكن اروپا با اسم مشخص و شناخته شده توانست مالزى و اندونزى و فيليپين و تايلند را ورشكست كند؟ قدرت پول را ببينيد. بنابراين قدرتهاى اقتصادى مى‏توانند بحران ايجاد كنند. بحران‏آفرينى، جنگ‏آفرينى و ايجاد نظام‏هاى خشن و قسى‏القلب - مثل اسرائيل - كار اينهاست. بايد اينها را به چالش كشيد. كى‏ مى‏تواند؟ يك هويت جمعىِ بين‏المللىِ زنده‏ى خسته‏نشو، متكى به ايمان قلبى و دينى؛ اين است كه نمى‏گذارد انسان خسته شود. هر چيز ديگرى قابل خسته شدن است، جز ايمان با طراوت دينى. اين مى‏تواند آن قدرتها را به چالش بكشد و تعديل كند و در نهايت آنها را از بين ببرد. ان‏شاءاللَّه در حكومت عدل مهدوى (سلام اللَّه‏عليه) و (عجّل‏اللَّه‏تعالى فرجه الشريف) اين كارها انجام مى‏گيرد؛ منتها ما هم مى‏توانيم مقدماتش را انجام دهيم؛ اگر همت و اراده و ايستادگى و تدبير داشته باشيم. اين كارها، هم ايستادگى و شجاعت و قدرت مى‏خواهد؛ هم تدبير و عقل مى‏خواهد. اينها كارهايى كه دم‏دستى باشد و بشود همين‏طورى تمامش كرد، نيست؛ اما شدنى است و تا الان هم شده است. نظام جمهورى اسلامى كه امروز برايش مسأله‏ى هسته‏يى حل شده است - و البته اين فقط يك مثال است؛ بارها من اين را گفته‏ام - همان نظامى است كه روز اوّلى كه به‏وجود آمد، مستكبران عالم نه تصور مى‏كردند و نه اگر تصور مى‏كردند، يك موى تنشان راضى بود كه اين كشور بتواند در زمينه‏هاى علمى پيشرفت كند. يكى از شما جوانها الان بيان كردند كه در اوايل انقلاب ما در دانشگاه‏ها مشكل استاد داشتيم، مشكل پزشك داشتيم، مشكل متخصص داشتيم؛ اما امروز كشور از لحاظ علمى پيشرفته است. البته ما نبايد همت خود را كم كنيم. مقدارى كه پيش آمده، نسبت به آنچه بايد پيش مى‏آمد، و نسبت به توانايى ما خيلى كم است.
http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=bayanat&id=2811